Asperger sendromu, çocukluk döneminde ortaya çıkan ve otizm spektrum bozuklukları içinde yer alan, gelişimsel bir rahatsızlıktır. Bu sendromun belirtileri arasında çocukların akranlarıyla ilişki kurmada zorlanması, sözel ve sözsüz iletişimde zorluk yaşaması, yapılan davranışlara duygusal olarak uygun karşılık verememesi, elde edilen başarıların başkalarıyla paylaşılmasında zorluk çekilmesi, sıkça el çırpma gibi tekrarlayıcı hareketler yapması ve bazı konularda aşırı yoğunlaşma gibi davranışlar bulunur.

Asperger sendromunun bu isimle anılmasının nedeni, ilk kez Hans Asperger adlı doktor tarafından otizmden ayrı olarak tanımlanmış olmasıdır. Otistik bozukluklardan dil ve bilişsel gelişimde gecikme olmamasıyla ayrılır. Bu rahatsızlığın oluşumunda genetik faktörler etkili olmakla birlikte, beynin bazı bölgelerinde yapısal ve işlevsel farklılıklar tespit edilmiştir. Ancak, kesin nedeni henüz belirlenememiştir. İlerleyen yaşla birlikte belirtiler de artar ve sosyal iletişim sorunları daha belirgin hale gelir. Asperger sendromlu çocuklar sosyal iletişim kurallarını anlamada zorluk yaşarlar ve etraflarına saf bir görünüm verirler. Fiziksel teması sevmezler, etraflarındaki şakaları anlamazlar ve duyarsız kalırlar. Tepkilerini dile getirirken ses tonları doğallıktan uzaktır. Bulundukları ortamda uygunsuz mimikler yaparlar, sorulan sorulara uygunsuz cevaplar verirler, beden dilini ve bakışlarını uygun şekilde kullanmazlar. Sosyal mesafeyi ayarlamada ve konuşurken ifade ve tonlamada hata yaparlar. Konuşmaları tekdüze ve çok hızlı olabilir. Konuşmaya başlamakta ve sürdürmekte zorluk çekerler. Çevrelerindekilerle empati kurmada sorun yaşarlar. Duygularını karşısındakine anlatamazlar ve başkalarının kendilerini kullanmasına engel olamazlar. Asperger sendromu erkek çocuklarını kızlardan daha fazla etkiler.

Asperger sendromu tanısında kullanılan kriterler arasında, hastaların sosyal iletişimde sorun yaşaması, yineleyici ve stereotipik davranışlar, dil becerisi ve bilişsel gelişimde yetersizlik bulunur. Ayrıca, hastaların günlük yaşamında önemli bozuklukların olması da tanı açısından kritiktir. Teşhis genellikle çocuklarda 4-11 yaş arasında yapılır. Çocuklar farklı ortamlarda gözlemlenir ve çeşitli testlerle değerlendirilir. Bu testler arasında öğrenme biçimi, sözel ve sözel dışı beceriler, psikomotor yetenekler ve bilişsel işlevlerin ölçümü yer alır. Hastaların yaşam becerileri de değerlendirilir. Bazı çocuklara dikkat eksikliği ve hiperaktivite tanısı da konulabilir. Erişkinlere tanı koymak çocuklara göre daha zordur. Yaşla birlikte Asperger sendromunun seyri değişebilir.

Tedavi sırasında hastaların zayıf iletişim becerilerinin ve tekrarlayıcı davranışlarının düzeltilmesi amacıyla çeşitli terapiler uygulanır. Hastalara; sosyal beceriler açısından eğitim verme, depresyon ve anksiyete tedavisi, stresle başa çıkma, tekrarlayıcı davranışları azaltma terapisi, evde hastaların davranışları için ailelerin eğitimi ve desteklenmesi, fizik tedavi ve konuşma terapisi gibi tedaviler uygulanır. Ayrıca, hastaların başka insanlarla etkili iletişim kurabilmeleri için destekleyici terapiler de uygulanır.