Çocukların gelişim süreçlerinde önemli dönemeçlerden biri olan 5 yaş sendromu, çocukların ilerleyen yaşamlarında karşılaşacakları olaylarla nasıl başa çıkacaklarını, olayları çözmek için benimseyecekleri yöntemleri ve dışa ya da içe dönük bir yapıya sahip olup olmayacakları gibi birçok konuda temel deneyimler yaşadıkları bir dönemdir. Bu yaşlardaki çocuklar, merak duygularının zirveye ulaştığı ve merak edilen sorulara buldukları cevapları zihinlerine kazıdıkları bir süreçten geçerler. Toplum kurallarının yavaş yavaş önlerine gelmeye başladığını görerek yeni dünyalar keşfeder ve bu dünyalara sağladıkları uyum düzeyinde mutlu ya da mutsuz bireyler olurlar.

5 yaş sendromu döneminde özellikle erkek çocuklarında görülen başlıca değişimlerden biri, testosteron hormonlarının artış eğilimine başlamasıdır. 3-4 yaş grubundaki erkek çocuklarında testosteron düzeyi kız çocuklardan farksızdır. Ancak 4 yaşın bitirilmesiyle birlikte hormonlar cinsiyet özelliklerine göre karakteristik yapılar almaya başlar. Çocuğun bünyesindeki bu hormonsal değişim, 5 yaş sendromunun oldukça hareketli ve öfkeli geçmesine neden olabilir. O kanepeden bu kanepeye zıplayan, evdeki düzeni bozmaktan keyif alma eğilimi gösteren, hiperaktif bir çocuk manzarası ile karşılaşılabilir. Ancak bu olağanüstü hareketlilik ve tükenmek bilmeyen enerji, kesinlikle her çocuk için hiperaktivite teşhisi koymaya yeterli değildir. 6 yaş sonrasında testosteron seviyesinde denge sağlandığında her şey normale dönecek ve bu manzaradan eser kalmayacaktır. Bu normalleşme sürecine kadar çocuğa karşı sabırlı olunmalı ve yaptığı yaramazlıklara kişiliğine ve psikolojisine zarar verebilecek cezalarla karşılık verilmemelidir. Ancak sabırlılık, çocuğun her yaptığına göz yummak ve şımarık bir kişiliğe bürünmesine neden olacak bir tutum sergilemekle karıştırılmamalıdır. Zira çocukların sorumluluk sahibi olma temellerinin büyük ölçüde belirlendiği hassas bir dönemden geçildiği malumdur.

5 yaş sendromundaki çocukların kendilerine güvenlerinin fazlaca arttığı ve bugüne kadar öğrendikleri tüm bilgileri tek başına deneme isteğine sahip oldukları görülmüştür. Yardım almadan yemek yemek, eğlenmek için gidilen bir parkta kendi başına kaymak istemek gibi kendisine odaklı eylemlere kalkışabilirler. Bu tür eylemlerde çocukların ilerideki özgüven seviyesine katkıda bulunmak için ebeveyn gözetiminde kendi başlarına yapmalarına izin vermekte bir sakınca olmayabilir. Çünkü eylemi yaptığı sırada meydana gelebilecek bir kazada ortaya çıkan hasar, büyük bir zarara neden olmayabilir. Her ebeveyn çocuğunu büyük ya da küçük her türlü zarardan korumak ister ancak çocuğun hayatında özgüvenini büyük ölçüde artırabilecek bu gibi hasarlar için risk almak gerekebilir. Ancak bu dönemlerde çocukların kendi başlarına yapmak istedikleri eylemler, yalnızca risk alınabilecek küçük seçeneklerden ibaret değildir. Örneğin, taşıt yolundan annesi ile karşıya geçecek olan bir çocuk, annesinin elini bırakarak şimdiye kadar edindiği deneyimlerle tehlikeli bir iş olduğunu kavrayabildiği bu işi tek başına yapmak isteyebilir. Ebeveynlerin böylesi ani çıkışlara karşı dikkatli olması gerekir.

5 yaş sendromu, çocukların hem fiziksel hem de zihinsel olarak büyük değişimler yaşadığı bir dönemdir. Bu süreçte ebeveynlerin sabırlı, anlayışlı ve bilinçli olması büyük önem taşır. Çocuğunuzun bu dönemdeki davranışlarını anlamaya çalışarak, onları doğru yönlendirmek ve desteklemek, ileride daha sağlıklı, özgüvenli ve sorumluluk sahibi bireyler olmalarına katkı sağlar. Ebeveynlerin çocuklarına karşı sabırlı ve anlayışlı olmaları, onların bu zorlu dönemi daha kolay atlatmalarına yardımcı olacaktır.