Pierre Robin Sendromu, adını 1920 yılında bu durumu tanımlayan Fransız doktor Pierre Robin'den almıştır. Bu sendrom, yenidoğan bebeklerde alt çenenin yeterince gelişmemesi sonucu ortaya çıkar ve bu durum yutma zorluğuna neden olur. Yutma zorluğu, dilin arkaya kaçarak solunum yollarını tıkamasına yol açabilir ve bu da çeşitli solunum sorunlarına neden olur. Yutma bozukluğu, gırtlağın yukarı ve geriye doğru yer değiştirmesi sonucu oluşur. Bu sorun, yenidoğanlarda nefes almayı güç hale getirebilir ve solunumla birlikte beslenme de son derece zorlaşır. Eğer doktor kontrolünde müdahale yapılmazsa, ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir ve hatta sakatlık veya ölüme neden olabilir.

Pierre Robin Sendromu, çeşitli diğer sağlık sorunlarıyla ilişkilidir:

Bu sendrom, çocuğun beslenme güçlüğü yaşamasına neden olarak beslenme yetersizliği (distrofi) ve kas gelişiminde gerilik gibi sorunlara da yol açabilir. Bu nedenle erken teşhis, hayat kurtarıcı olmasının yanı sıra, bebekteki gelişimsel sorunların önüne geçilmesinde veya azaltılmasında etkili olmaktadır.

Hastalığın tanısı, prenatal dönem olarak adlandırılan gebelik sürecinde ultrasonografi ile konulabilir. Ancak genellikle tanı, doğum sonrası bebekte solunum sıkıntısı ve çene küçüklüğünün fark edilmesi ile konulur. Sendromun en belirgin özelliği, alt çenenin üst çeneye oranla belirgin bir biçimde geride olmasıdır. Yenidoğan bebeğin ilk muayenesinde çene boyutunun ve damak bütünlüğünün dikkatle incelenmesi gerekmektedir. Vakaların çoğunda damak yarıklığı görülmekle birlikte, bu belirti hastalığın tanısı açısından gerekli değildir. Morarma ve solunumun durması gibi belirtiler daha çok bebek sırt üstü pozisyondayken veya beslenirken ortaya çıkar. Ancak bazı belirtiler gözlenmeden de solunumun durması sonucu bebek hayatını kaybedebilir.

Tedavi yöntemi olarak, yine hastalığa ismini veren Pierre Robin'in tedavi yöntemini söyleyebiliriz. Bu tedavide bebek karın üstü yatırılır ve bu şekilde beslenir. Böylece çocuğun duruş pozisyonuna bağlı olarak alt çene öne doğru gelir. Ancak bu yöntem, sendromun yalnızca basit vakalarını tedavi edebilir. İleri düzeydeki vakalarda bu yöntem yeterli olmaz ve uygulanmaz. Böyle durumlarda cerrahi müdahale gereklidir. Cerrahi müdahalenin yanında nazofarengeal tüp takılması, laringeal maske ve endotrakeal entübasyon, glossopeksi, trakeostomi gibi tedavi yöntemleri de mevcuttur. Sendroma en uygun tedavi yönteminin seçilmesi son derece önemlidir.

Bebeğin anneyi emerek beslenmesi, ancak hafif vakalarda mümkün görülmektedir. Bebek yan yatırılarak emzirilmelidir. Biberonla beslenirken ise bebek yüz üstü yatırılabilir veya yan yatarak da beslenebilir. Beslenme sorunu olan bebeklerde ise orogastrik tüp (OGT) yani bebeğin ağzından midesine inen ince bir tüp ile besin alımı sağlanmaktadır.